Namen en naamkunde

Eigennamen worden doorgaans gedefinieerd als woorden die naar unieke identiteiten verwijzen. Over de finesses van deze definitie verschillen filosofen en taalkundigen echter tot op de dag van vandaag vaak sterk van mening. Een van de oudste twistpunten betreft de vraag of eigennamen ook wezenlijke eigenschappen van de benoemde uitdrukken.

Naamkunde of onomastiek is de studie van de vorming, de betekenis, de ontwikkeling en het gebruik van eigennamen. Traditioneel houden naamkundigen zich vooral bezig met de etymologische herkomst van namen. In de afgelopen decennia is het naamkundig onderzoek zich steeds meer op de sociale en culturele aspecten van namen gaan richten. Een belangrijke nieuwe tak van de naamkunde houdt zich bezig met het opsporen en verwerken van namen in geautomatiseerde gegevensbestanden.

Afhankelijk van wat ze benoemen, onderscheiden we verschillende typen eigennamen. We kennen immers persoonsnamen, familienamen, plaatsnamen, merknamen enzovoort. In het naamkundig jargon gebruikt men vaak aan het Grieks en Latijn ontleende begrippen om deze typen te duiden.